Çantası çalınan küçük bir kız ve köpeğinin hikayesi.
Fumiko no Kokuhaku ~ Fumiko'nun ilan-ı Askı
Ame to Shoujo to Watashi no Tegami ~ Yagmur, Kız ve Mektubum
Sabahın gökyüzü açık; yanaklarıma vuran havası keskin ve soğuk. Yükselen güneşin ışıkları sıcak ve ışığın vurduğu şehir parıldıyor.
O gün, her zamankinden daha erken okula gitmek için evden çıktım. Ama, son zamanlarda okula geç gittiğim için değil de; onun dolabına koyacak bir mektup yazmak için bütün gece yi uyanık geçirdiğimden.
İlk defa böyle bir şey yazmıştım, çünkü... şey... utanıyordum.
Bu sessiz, boş okulda, kararımı çoktan vermiştim. Ama, bir anlığına, burası normalden daha farklı bir yermiş gibi göründü.
Uzun zaman önce sadece bir kez onunla sınıf nöbetçiliği yapmak için seçilmiştik. Çalışırken utangaç ve yavaştı. Konuşurken tedirgindi. Ama onu okuldan sonra özenle çalışırken gördüğümde onu sevdiğimi anladım.
Okuldan sonra, dolabımda ona gönderdiğim aşk mektubunu buldum.
GERİ GÖNDERMESEYDİN!
Böylece benim küçük aşkım da sona erdi.
Aslında, üzgün olacağımı sanıyordum ama o kadar da kötü değil. Rahatlamış hissediyorum.
Büyüdüğümde bir roman yazarı olmak istiyorum. Bunun için de hayat hakkında çooook şey bilmem lazım. Yani bu işin böyle bitmesi de deneyimim açısından olumlu bir kazanım.
Açıkcası mektuba, yazdığım diğer hikayelerden çok daha fazla özen göstermiştim. Yani harika bir yanıt alacağımı düşünüyordum ama demek ki yazım yeterli derecede iyi değildi. Sanırım bu deneyimden çok şey öğrenebilirim. Yani... Ben iyiyim.
- Ben geldim.
- Hoşgeldin. Ben bir veli toplantısına gitmeliyim dükkanı sana bırakıyorum, tamam mı?
- Tamam.
~ o ~
En azından yanıt verebilirdi.
- Öhöm! Ayakta durup, bakmak yasaktır.
- Oturarak da olmaz!
- Peki, uzanarak okuyabilirsin.
~ o ~
- Hep böyle mi dolaşıyorsun?
- Hikayeleri çok seviyorum!
- Oo, öyle mi? Aslında ben de çok seviyorum! Belki de bu yüzden kitapçıya sahip bir ailede doğdum. Büyüdüğümde bir romancı olmak istiyorum.
- Şimdi değil misin?
- Hım? Şu an sıradaki kısa hikayemi düşünüyorum ve fikirler topluyorum. Tam olarak bitmedi ama ana hikaye ve sonuçları ortaya çıkardım. İyi bir hikaye olacağı konusunda kendime güveniyorum. Önümüzdeki ay bir yarışma var ondan önce bitirmek istiyorum...
Üzgünüm.
Demek mektupta bir yanıt vardı?
Küçük kız ağlayarak bana "hikayenin" sıcacık ve çok güzel yazılmış olduğunu söyledi. Kalbimde, hikaye sona ermişti ve hüzünle dolmuştum ama bir yanıt vermiş olması beni mutlu etmişti. Ve gerçekten onu sevdiğimi anlayıp ağladım. Yağmur dışarda çiselerken, küçük kızın sarılmasıyla onun sıcaklığını içimde hissettim. Bir süre sonra farkettim ki ben de ona sarılıyordum.
İyi bir kısa hikaye yazabilir miyim hiç bilmiyorum ama aşık olduğum için mutluyum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder